Wiercenie diamentowe – czy to bezpieczna metoda pracy?

Wiercenie w betonie i wiercenie diamentowe to 2 różnorodne metody wykonywania otworów w twardych powierzchniach. Choć w obu przypadkach chodzi o wywiercenie otworu, metody te różnią się od siebie sposobem stworzenia i zastosowaniem. W niniejszym artykule postaramy się przybliżyć te dwa sposoby wiercenia, omówić ich zalety i wady, a także pokazać, kiedy warto zastosować każdą z nich.

Wiercenie w betonie to relatywnie tradycyjna forma, która stosuje twardą wiertnicę, w którą wkręca się wiertło z węglika spiekanego. Dzięki tej technice można wiercić w betonie, żelbecie, klinkierze a także w innych twardych powierzchniach. Wiercenie w betonie jest stosunkowo głośne i może powodować drgania, dlatego też wymaga stosowania specjalnych narzędzi, takich jak uszczelki dźwiękochłonne i rękawice ochronne. Wiercenie diamentowe, z drugiej strony, używa specjalne wiertła, które pokryte są warstwą diamentów. Dzięki temu wiertła te są w stanie przeciąć twardą powierzchnię bez generowania zbyt dużo hałasu albo drgań. Wiercenie diamentowe jest relatywnie nową techniką i jest coraz bardziej popularne dzięki swoim zaletom. Zaletą wiercenia diamentowego jest to, że nie powoduje ono uszkodzeń struktury materiału, w którym jest wykonywane wiercenie. W sytuacji wiercenia w betonie, zwłaszcza w przypadku stosowania słabszych wiertel, może dojść do uszkodzenia betonu, co z kolei prowadzi do kruszenia albo pęknięcia. Wiercenie diamentowe jest również znacznie bardziej precyzyjne niż wiercenie w betonie i pozwala na zyskanie dokładniejszych otworów. Jednak wiercenie diamentowe ma własne wady, które trzeba uwzględnić przed podjęciem wyborów o użyciu tej metody. Przede wszystkim jest to relatywnie kosztowna technika, oraz wymaga fachowego sprzętu, takiego jak wiertła diamentowe i urządzenia do chłodzenia wody. A dodatkowo wiercenie diamentowe jest mniej wydajne niż wiercenie w betonie, co oznacza, że wymaga więcej czasu i pracy, by wytworzyć ten sam otwór.
Więcej: wiercenie w betonie warszawa.